okumak şakaya gelmez

"yaşamak şakaya gelmez büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın", der ya sevgili Nazım. Bilinmelidir ki okumakta ciddi bir eylemdir,asla şakaya gelmez.Getirdikleri ve götürdükleri olur insandan, evet bir şeyleri götürmeli ki yenileri gelebilsin. Kütlesi en ağır şeylerdir kitaplar diğer nesnelere asla benzemezler. Evinizdeki tüm objelerle veya üzerinizdeki yadigar bir takı ile bile test edebilirsiniz bunu. Mesela babadan kalma kurmalı bir saat en az yirmi yıldır kolunda,babanı hatırlarsın,geçmişi, çocukluğunu,acı ve tatlı anıları. evet, elbette evdeki bir beyaz eşyadan daha fazladır hacmi,yoğunluğu. Hadi şimdi bir kitaplığına göz at,mesela ben Kafka'nın tüm külliyatını bir araya koymuşum.Dava'ya bakıyorum,yıllar önce okunmuş ve bitmiş. Sonra belki zaman zaman açılmış,tekrar okunmuş. Bir yerlerin altını çizmiş ve daha önceki okumalarda neden altını çizdiğimi hiç anlamadığım yerleri sorgulamışım. Artık o eski samimiyetini yitirmiş iki eski dost gibiyiz. Coronadan önce ve sonra diye bir milat olacağı gibi bu bazı kitaplar içinde geçerlidir. Kafka'dan önce  ve sonraki ben asla aynı kişiler değiliz. Tüm hayatı etkiler bazı kitaplar,bazı yazarlar. Bir yanın memnundur diğer yanın bin pişmandır o kitabı okuduğuna. Hani hayattan çok ağır bir darbe alırsın ya ve sonraki yıllar dua edersin o zor zamanları yaşadığın için. Tecavüze uğramışsındır bir bakıma,zihinsel bir tecavüz. Hani nasıl anlatsam noel babanın aslında gerçek olmadığını idrak edersin ya.. Hani ölümün gerçekte ne olduğunu anlar ya bir çocuk ( sahi hangi yaştır o ) işte o soğuk gerçeği biliyorsundur artık,eski sen o anda bitiverir. o an ,o lanet olası an bir milattır işte.

Demem odur ki tekrar sayın okur,okumak şakaya gelmez ciddi bir eylemdir. Sorumlulukları vardır, risklidir coğu zaman,bu bilinçle aralayacaksın o sayfaları, o mangal gibi yüreğe sahip olacaksın.Mazoşist olacaksın biraz en basit haliyle. Yazarken hissediyorum şu an bu en ciddi yazım benim ve lanet bilgisayarı bunun için açmamıştım dahi.

İçiyorum bu salgın günlerinde şimdi olduğu gibi,bir alkolik olmama belki çok az kaldı. Masamın en uç köşesindeki Sartre'ı görmek yazdırdı bunları bana. Bir sorumluluk addettim birden,farz gibi bir şey hani neredeyse.Ya da sarhoşum ve saçmalıyorum. Alkol ve kitap bu ikisi yanyana gelince hemen aklıma Latife Tekin gelir. Şimdisini bilmem ama çiçeği burnunda bir yazar iken sağlam içtiğini duymuştum bir belgeselde,belki henüz onyediymiş yaşı. Bak şöyle kafamı bir çevirdim ve Raskolnikov'u gördüm, hani şu Dostoyevski'nin suç ve Ceza romanı canım. Bir insan raskolnikov'la tanıştıktan sonra aynı olabilir mi hiç, hele ki bir proleterse o kişi,hele henüz onyediyse yaşı ve henüz bilmiyordur ama hemen arkasından tutunamayanları okuyacaksa...Ha canım çocuk,ne yaptın kendine sen.

Dostlarım var bir şekilde edebiyat dünyasına adım atmış, ve artık kırk yaşında bir adamım ben. Ne çok kişiden duydum yaz diye. Dedim ya okumak ciddi bir eylemdir,dolayısıyla yazmak. yazının başından beri refere ettiğim yazarların ayarında olmayacaksa yazık değil mi o okura sorarım sizlere. Alkol yanımda,bitmek üzere ve daha gece iki buçuk . Fazılın piyano konçertosunu dinliyorum bir yandan,beethoven'dan çalıyor.  Ciddi adamlar bunlar,ciddiyetle dinlemeli. Demem odur ki sanat ciddi bir iştir,öyle şakaya gelmez sayın okur. Muhakkak Da vinci büyük bir ciddiyetle çizdi mona lisa tablosunu. tarkovski gayet ciddi bir şekilde yönetti Solaris'i... Solaris , ne rahatsız edici bir filmdir sahiden o.

hadi bitireyim artık,peki ben neden mi açmiştım bilgisayarı emin değilim,sanırım kaydettiğim hoş hatunlardan birini geçecektim boş kağıda. Ya da ekstra bir geiir olsun diye youtuba bir video hazırlaacaktım. ama şimdi sanırım içmeye devam edeceğim ve düşüneceğim. Ve bilmem söylemem gerek var mı ama, düşünmek cok ciddi bir eylemdir,düşünün bunu....