kafkaya mektuplar

Beyoğlunda hatrı sayılır süre yaşadım bir zamanlar ve toplumun beni de içine dahil ettiği marjinal diye konumlandırdıkları insanlarla.Detaya giremeyecek kadar ilginç seyler gözlemledim ve deneyimledim doksanlar sonu o mıntıkada,belki de evet düsündüğünüz gibiydik. Olası kariyerlerini başlamadan reddetmiş teslalar,dostoyevskiler,frida kahlo'lar falandık ve bu bir yanılsama değildi emin olun. Sanatla bilimle yoğrulmuş çocuklardık, sorgulamak ibadet gibiydi bizler için. Beyinlerimizi susturmanın tek yolu içmekti ve bazen sevişirdik, anlamsız ten transferleri,karışan tükürükler...Yeni güne ne kadar geç kalkarsak o kadar şanslı sayardık kendimizi. Derken kırklara geldim, dünya kabuk değiştirdi. Son bir yıldır dolaylı veya direkt olarak benle fuckbody olmak istediğini dile getirenlerin sayısı öyle çok ki şaşkınlık içerisindeyim. Felsefe ve alkolle bulanmış doksanlar cihangirinde one stand by dediğimiz tek gecelik ilişkilerin bir felsefesi,altyapısı vardı yahu. Bu yeni hayvansı durumu ne anlayabiliyor ne de kabul edebiliyorum doğrusu... Bu güne dek geçen ömrümü kendimi gerçekleştirmek için çabalayarak geçirdim ve yanına biile yaklaşamadım itiraf etmek gerekirse. Belki düşünsel olarak evet ama eyleme dökülmedikten sonra ne önemi vardı ki düşşünmenin. Kafam böylesine sarhoşken ve elllilik bir viskiyi bitirmeye ramak kala böylesine düzgün yazablmemem şaşıyorum doğrusu. (düzgün yazıyorum değil mi,umarım bir yanılsama değildir) Çok sarhoşum ulan,simdi odanın içinde hapsolan duman çıksın diye pencereyi açtım da bir an kaldırıma düşücem diye korku kapladı içimi. Sadece son bir kadeh kaldı, bunu içer ve sızarım marım gene kendimi kuantum fiziğini falan araştırırken bulmak istemiyorum dürüst olmaak gerekirse. son paragraf. dostlar,romalılar, kendimi larvadan çıkmaya ramak kala hisdiyorum ve doĞAL olmalı bu dğum sancıları bence. Bir nevi masturbasyon oldu sanki bu yazı affola,iyi geceler,sevgilerimle...