Buradayım

Öncelikle neredesiniz, neden yazmıyorsunuz diye soran herkese teşekkür ediyorum. Artık abonesi olduğum bir internet bağlantım olmaması birincil neden gibi gözükse de işin aslı pek öyle değil. Yazacak pek bir şey bulamıyorum sebebi ise yazacak çok şey olması aslında. Kafa karıştırıcı bir açıklama oldu sanırım. Uzun uzadıya ne demeye çalıştığımı ifade ederdim ama twitter’da Hayyam’ın bir dörtlüğünü retweet etmenin bile suç sayıldığı bir ‘ileri demokrasi’ yaşıyoruz. İllegal-gâvur-eşkıya-marjinal veya terörist diye yaftalanmanın böyle kolay olduğu bir çağda(üstelik siyasi erkin bizatihi yaftalamaları bunlar) halimi izah etmek öyle pek kolay gözükmüyor. Varın siz anlayın neden yazmadığımı ama sakın ola korku imparatorluğuna yenik düştüğümü sanmayın bunu yaparken. Güya Kafka’ya mektuplar yazacaktım bu blogda sonra zamanla kabuk değiştirip durdu. Yalnız ağırlıkla sanatsal konulara değiniyordum. Şimdi hal böyle iken bir filmden okuduğum bir kitaptan izlediğim bir tiyatro oyunundan bahsetmek içimden gelmiyor sayın okur.Bu arada kendime kişisel not: Levo ne zamandır tiyatroya gitmiyorsun, ilk fırsatta bir uğra. Şehir tiyatroları bürokrasi kurbanı oldu ama özel tiyatrolar hala gidilebilir. Mesela az önce Rutkay Aziz’in “ Adalet sizsiniz”  isimli bir oyunu sahneleyeceğini öğrendim. Bu hafta sonu Caddebostan’da prömiyeri yapılacakmış. Tabi parasızlıktan kitap fuarına bile gedemeyen ben bu oyuna nasıl gidecek du bakalım J Allah büyüktür, buluruz bir yolunu. Geçende kanal 56 mı ne Banu Avar’a rastladım. Bir zamanlar Trt’de program sunarken şimdi bırakın üç büyük haber kanalını muhalif yayın yapan ender birkaç kanalda bile yer bulamaz oldu. Bir iki kitap salık vermişti not etmiştim birini sizlerle de paylaşayım; belki alıp okursunuz: Emin Değer- “Oltadaki Balık Türkiye”. Değer verdiğim birçok yazar gazeteci ya çeşitli iddialarla tutukluluğun cezaya dönüştüğü mahkemelerde yargılanıyor ya da geri kalanı görsel veya yazılı basından nerdeyse aforoz ediliyor. Ufak tefek yerlerde azimle fikirlerini savunmaya devam ediyorlar ama bu bile rahatsızlık veriyor. Keza Hulki Cevizoğlu’nu da geçenlerde Karadeniz tv’de gördüm. Zor zamanlar…

Bu arada paintten resim çizmeyi sonunda öğrendim galiba sayın okur J bu metroda dalgın dalgın pencereden dışarı bakışım 10 Kasım Dolmabahçe dönüşümden bir fotoğraf karesi. Sanırım önceleri birkaç yerde kendi resmimi kullanmıştım ama böylesi daha akıllıca gibi gözüküyor. Bu boşlukta sayfayı izlemeye koyulan yeni arkadaşlara da selam olsun. Neden dalgın üzüntülü olduğumu yazmama gerek var mı, zira milli bayramını kutlarken biber gazına muhatap kaldı birçok yurttaş yakın zamanda. Elbet gene yukarıda bahsettiğim yaftalamalardan itinayla nasiplendiler J Ağlanacak halime gülüyorum evet ama başka türlü nasıl yaşanır ki, en sıkıntılı anlarda bile yaşam enerjisini, mizah anlayışını gülüşünü yitirmemeli insan. Arada yazarım gene böyle ama eskisi kadar sık değil maalesef ve abonesi olduğum blogları pek okuyabileceğimi sanmıyorum kusura bakmayın. Ha! Yazmama nedenlerime artık öğrencisi olduğum sosyoloji bölümünü de ekleyebiliriz. Bir de nasıl başım ağrımadan sağa sola dokundurabilirim onun pratiğiyle uğraşıyorum. Mesela ülke sorunlarını Patagonya’nın sorunları gibi yazsam yırtar mıyım? Cık J bayat yöntem. Fabl’dan faydalansam diye düşündüm de inanın şimdi aklıma geldi bunu deneyen bir köşe yazarımız olmuştu di mi J ? Başı da epey ağrımıştı. Kim ve hangi yazısı olduğunu anlayan anlamıştır. Yazardım da merak uyandırsın araştırmaya itsin diye yazmayacağım, ya da sadece size uyuzluk olsun diye he hee J  neyse, nasıl ne yöntemle yazacağımı ben uzunca bir süre daha düşüneceğim sanırım.

Son olarak, çook çok eskiden beri 21 aralık’da kıyametin kopacağına inandım ben. Kıyametten kasıt dünyanın manyetizmasının bozulacağı yer çekiminin had safhaya çıkacağı ve ya iyice azalacağı, tüm dijital aletlerin bozulacağı falan gibi şeyler işte. Ya da boyut değiştireceğimiz, yeterli olgunluk seviyesinde olmayanların eski boyutta kalacağı gibi gibi şeyler J :P umarım en büyük yanılgım olur. Gerçi bir üst bilince çıkmaz isek yeryüzünü varoşlundan beri tüketen biz insanoğlu sonu adım adım getirecektir.Gene şimdi aklıma geldi Home-Yuva adlı belgeseli bu bağlamda izlemenizi öneririm.Su elektrik veya gaz gibi enerji kaynaklarının gerekli önlemi almaz isek nasıl tükenebileceğini anlatan muhteşem bir belgesel.you tube veya benzeri video sitelerinde bulabilirsiniz sanırım.ya da durun yazının sonuna ben eklerim belki. İşte daldan dala atladım ama öyle bir fırsat bulmuşken hemen  spontane aklıma gelenleri sıralıya verdim. Sevgiyle kalın, hoşça kalın.