Manipülatif ahkâmlar !

X kanalda kadının biri kocasının ağzına kaşına diline falan tam 35 mandal takmaya çalışıyor, seyirci tezahürata boğulmuş. Y kanalda ise seksi bir hatun bilumum sayıda sürüngenin bulunduğu dev fanusun içinde şarkı söylemeye çalışıyor. Z kanalda durum farklı değil benzer bir akrobasi sergileniyor.  Bu majör kanalların sadece haber yapan kurumlarında da durum farklı değil. Birçoğu mevcut iktidardan önce adını sanını bile bilmediğimiz isimler, geri kalanıysa Timur Selçuk’un “dönek türküsü” ile hicvettikleri. Her dönem kraldan çok kralcı olarak bugüne dek gelenler ve bu birkaç ismin dışında kimse yokmuş gibi akşama dek kanal kanal dolaşıyorlar. Her demeçleri bir tuğlasını daha yıkyor memleketin. Şu emanet televizyonu geri vermeliydi aslında.

Gelen telefonla soluğu dışarıda alıyorum ama sevincim kursağımda kalıyor, çünkü yine bir alışveriş merkezine doğru yol alıyoruz Tufan sayesinde. Kaçıncı mağazadan sonra nihayet bir şeyleri beğendi, hemen hepsinde deneme kabinine girdi. Tabi kabine girmek içinde hatırlı bir süre sırada bekledik her birinde. O giysileri denerken fark ettim ki benim tek baktığım fiyat etiketleriydi öncelikle, ki benden başka bunu yapan yoktu sanki. Ne de olsa kredi kartı denen şeyi icat etmişti insanoğlu, buna nazaran Sümerliler artık oldukça masumdu. Piyango bileti alınca da önce amortiden bakmaya başlar bizim gibiler. Derken aynı avm’de önce canhıraş yemeğimizi aldık ama bunla kalmıyordu tabi, aynı performansı oturacak bir masa bulmak içinde harcayacaktık. Nihayet dönüyorduk ki şu simülatörleri gördü Tufan, bir çocuk gibi ısrar etti binmemiz için. Ne kadar üstelediyse de ben binmedim ama ona da engel olamadım. Az önce bahsettiğim, televizyondaki yarışma diziler olsun, bu bol ışıklı avm ve süslü püslü hatunlar olsun, zaten hepsi bir aldatmaca unsuru değil miydi. Dışarıda boktan bir hava vardı, yollar felaketti, zaten İstanbul devasa bir şantiye alanına dönüşmüştü. Bu soğukta yırtık pırtık kabanına sarınıp uyumaya çalışan evsizler…bir arabanın altına alıp asfalta yapıştırdığı bir köpek vardı…gürültü…keşmekeş vardı. Bunca beleş manipülatör varken buna para vermekte neyin nesiydi. Dinin bir afyon görevini gördüğünü söyleyen Marx’ın savı artık geçerliliğini yitirdi gibi,işlevselliğini demek lazım belki. Afyon mu istiyorsun, aç televizyonu veya işte çık bir avm’de dolaş, internette dolaş. Matrix bu avm’ydi.Seksen darbesinden sonra patlama yapan arabesk müzik eşliğinde eve dönerken otuz üçüme sadece beş gün kaldığını fark ettim.Zaman… Dün ve yarın yoksa sadece şimdi varsa, “sonsuz bir şimdi” ise zaman.Demek hepimiz şimdi ölüyoruz ve hepimiz şimdi doğmuyor muyuz? Bu varsayımı dönemin  eski güzeli şimdinin yeni astroloğu bir hatundan duymaksa ayrıca şaşırtmıştı beni…Zamanda her şey gibi bir yanılsama değil mi zaten.Araba benim olsaydı herhalde şunu dinliyor olurdum :