57 nolu yolcu

“ barbarlık insanlığın doğal halidir. Uygarlık ise olayların akışı sonucu oluşan anormal hali. Ve sonunda daima barbarlık hâkim olacaktır.”  Kanlı bir macerasının sonunda bol köpüklü şarabını masaya sertçe vurarak böyle söyler Conan.

Ömrü hayatım boyunca belki de kimseyle kavga etmedim, kavgadan kasıt dövüşmek işte. Bundan birkaç gün önce – anlatsam sonuna kadar haklıyım, emin olun- herifin tekine saldırdım. Birden beni ve onun çevresini birkaç kişi sardı ve dövüşmemiz engellendi.  Arada yediğim küfürler bana kâr kaldı.

“Süper egon çok gelişmiş Levent” demişti bundan çok önceleri bir ablam. Henüz anlamını bilmediğim için şiddetle karşı çıkmıştım. Ne egosu be ne diyorsun sen, hem de süper gibisinden. Haklıymış, hem de çok. Öyle gelişkin bir süper egom var ki yıllarca idim ile kıyasıya çatıştı. Ve her seferinde o kazandı, peki ne oldu, bu amansız mücadele sonunda bastırılan id patlak verdi. Ve teşhis: “levent bey, obsesif bozukluğunuz var. Telâşe kapılma iç şu hapları geçer.” 

Süper ego aşırı gelişmiş vicdandır kısaca sayın okur. Bir şey yapmadan evvel kırk defa düşünür, kılı kırk yararsınız. Bırakın biriyle dövüşmeyi, birine söylediğiniz çok masum bir laf bile içinize yara olur, uykularınız kaçar, nefesiniz tıkanır vesaire. İnsana dair olması gereken çok insani bir tepkiyi bile veremezsiniz.  Neyse çokta fazla bilmediğim konular ve terimlerle kafanızı karıştırmayayım.

Yılların işsizliği işte, fukaralığın dibine dibine vurmuşken el mahkum daha en baştan olmayacağı belli bir işe başladım. Başladım da n’oldu, ne sinir kaldı ne asap. Bütün o. çocukları aynı yere toplanır mı yahu? Toplanırmış sayın okur. İşte ilk defa idim baskın geldi ve saldırdım puşt herife, o da yarıda kaldı, bi boka benzemedi.

Temel uçağa binmiş bir gün, derken bir türbülans fırtına falan… Pilot anons etmiş: sayın yolcular on dakikaya düşüyoruz herkes son duasını etsin. Temelin yanındaki hemen başlamış: Allah’ım yıllarca kocamı aldattım her önüne gelenle yattım affet beni. Arkasındaki: Tanrım, yıllarca çaldım çırptım, kul hakkı yedim affeyle. Bir diğeri: ey Allah’ım haram desem bende, orospuluk desen bende, yalan dolan bende affet yarabbi. Bir başkası: Allah’ım karımı en yakınlarıyla bile aldattım, dostlarımı hep arkasından vurdum, rüşvet yedim, kara para akladım affet. Bu tüm uçakta böyle sürüp gitmiş. Sıra gelmiş Temel’e herkes ne diyeceğini merakla beklemiş. Temel ellerini semaya açıp söyle demiş: Eyy Allah’ım! Bunca o.çocuğuyla birlikte aynı uçakta olduğum için beni af eyle.

İşte durumum biraz da budur sayın okur. Bir suçlu varsa benim sanırım. Yıllarca beyoğlunda sürtmeyip adam akıllı, seveceğim bir işe kanalize olsaydım şimdi burada olmayacaktım. Kendim ettim kendim buldum. Neyse, yazarım yine bir ara hoşçakalın.