iki günlük tereddüdün ardından paylaşıyorum :)

Merhaba. İlk defa ne yazacağımı bilerek geçtim bloğun başına. Aslında vakit öldürmek, bir meşgale olsun maksat. Zaten konu da meşgale başlığı etrafında dönüp duracak. İlk defa sizden birazdan yazacaklarım hakkında fikrinizi beyan etmenizi isteyecektim. Lakin öncesinde bir iki blog okuyayım dedim, enteresan çoğu sanki ben yazmadan yazacaklarıma cevap vermişler sayfalarında. Ve genel bir karamsarlık hâkim, üstelik benden bile fazla. Havalara bağlıyorum bu durumu yoksa bunca karamsar fazla gelir bir ülkeye.

36 yıl öyle gelip geçti ve belki de bir o kadar ömür kalmadı geriye. Yani zaman hızla akıp geçiyor ama gene de insanoğlu sıkılmamak adına kendine bir takım meşgaleler arama telaşında hem de ömrünün her döneminde. Zamanın bu kadar kıymetli ve acımasız olduğunu bilmemize rağmen neden bazen tüketmek adına yalandan bir şeylerle uğraşıyoruz. Yaman bir çelişki değil mi bu?

Merak etmeyin bende sizin gibi canı sıkılanlardan biriyim sevgili okurlar. Yukarıda bahsettiklerime rağmen bende sıklıkla meşgaleler arayıp duruyorum. Ama daha ziyade zamanı tüketmek için değil de yaşamdan daha fazla keyif alabilmek adına. Evet, evet biliyorum aslında sadece yaşamak bile keyif almak için yeterli bakmasını bilene, ama gene de ne bileyim işte.  Hani çokça yeteneğim var yazabilirim, iyi bir çizerim, sağlam bir basketbol oyuncusuyum falan filan. Ve aslında bunları yapmak için bir yeteneğe de ihtiyacı yok ya insanın, keyif alıyorsa ne ala.

Şimdi gelelim asıl konuya ve sanırım bu noktadan sonra beni birçoğunuz kınayacak şaşıracak ne bileyim, ama sadece bir düşünce ve sizle paylaşmak istedim.  Yahu arkadaşlar evleneyim ulan diyorum. Hayır, bir aday falanda yok, sadece hmm bu olur, bak bu da olur, aslında şu da neden olmasın ki diye düşündüğüm kızlar var. Buraya kadar gayet normal yazdıklarım. Neden evleneyim diyorum biliyor musunuz, bir meşgale olsun istiyorum, cidden. Hani karı dırdırı, çocuklar, geçim derdi falan derken bir bakmışsın geçivermiş koca bir ömür, oh be :) hani sorumluluk kişilik sahibiyse insan öyle sıkılınca bırakabileceğin bir meşguliyette değil bu.  Zaten özellikle âşık olmamaya imtina ediyorum. Bir kere yaşadım ve getirdiklerinden çok götürdükleri kalıyor bünyede. Ve bence kötü bir hastalık. Sevgi saygı daha önemli şeyler kanımca. Hem uzmanların ağız birliği ettiği üzere bitiyormuş bir süre sonra aşk, geriye şanslıysan bu saydıklarım kalıyormuş. Tek sıkıntı karşı tarafa karşı ne kadar ahlaki olur bu durum? Yok, cık olmaz ulan.  Ne saçma bir düşünceymiş bu :) hatun benim canım sıkılmasın diye tabir yerindeyse bir hobi olacak öyle mi. Hafta sonu sudoku çözmek gibi :) neyse paylaşmak bile ayıp olur normalde bu yazıyı şimdi idrak ediyorum. Lakin sırf gülesiniz diye yayınlayım bari… Sevgiyle kalın, hoşça kalın.