tavsiyesi olan ?

İyi şeyler yazmayı ne çok isterdim, gerçekten isterdim. Emin olun iyi bir insansanız -  kim kendine kötü diyor o da ayrı bir konu ya- bunun mükafatını kesinlikle uzun vadede alıyorsunuz ama çook uzun bir vade de ve iş işten geçmiş oluyor. Gene her şeyin ters gitmeye başladığı bir döneme girdim ve çoğunuz tecrübe etmiştir hep arkası arkasına gelir bu terslikler. İyi niyetim hep salaklık olarak algılanıyor ve öyle muamele görmeye başlıyorum bir süre sonra. Belki de haklılar, belki de gerçekten salağın tekiyim zaten arada öyle ince bir çizgi var ki. Çevrem kurnazlıktan hiç nasibimi almadığımı söyler durur, bu da saf demenin daha kibar bir yolu olsa gerek. 37 yaşıma gelip hala az da olsa kurnaz olamadıysam bundan sonrası için hiç umut yok bence. Aslında tecrübesizlikten kaynaklanıyor belki tüm bunlar, doğru dürüst neyi tecrübe ettim ki şu hayatta. Sebebi çoğunluk korkak mizacım, gerisi ise hayatla pek haşır neşir olmaktan kaçınmam olsa gerek. Bu ikisi de aynı şey ya. Eksiklerimi zaaflarımı biliyorum bu aşikar. Peki neden düzeltemiyorum ? Lan yarından tezi yok bir tavır alayım diyorum, onu bile her seferinde yüzüme gözüme bulaştırıyorum.

Çalıştığım yerde bir takım sorunlar yaşıyorum sayın okur, yani aşk meşk değil. Neden aşk meşk değil zira onu hep öteliyorum da ondan. Yoksa az kafanızı şişirmezdim burada. Sanırım mobing uygulanmaya başladı bana karşı, gerçi bu ne cesaret anlamış değilim. Zira ölümcül bir iş kazası geçirdiğimi okuyanınız bilir. Şükür bir şeyim kalmadı pek, ama öğrendim ki on yıl süre ile dava açma hakkım saklı ve kazanacağım da malum. Ya aksini düşünüyorlar, ya da söz konusu mobing falan yok ,ben yanlış yorumluyorum. Neyse her halükarda zaman her şeyi gösterecektir, şimdilik aport ta beklemedeyim. Dale Carnegie usta hep bu gibi durumlarda en kötüsünü düşünmemizi tembihler ve o düşüncen gerçekleşirse ne olacağını, nasıl hissedeceğini sorgula der. Sanırım en kötüsü beş kuruş tazminat koparamadan işimi kaybetmek olur. Hee…? He’si şu, belki sol kolumun güçsüzlüğünden yeni bir iş bulmak zor olacaktır, ama imkansız değil. Sonuçta hayat devam edecek o veya bu şekilde. Yani amansız bir durum değil. İşte bu noktada carnegie : “ bak gördün mü evlat o kadar da kafaya takmaya değmez, hadi yat zıbar şimdi” der. İyi geceler :)

Not: belki böyle sık yazarsam siz kapa kapa dersiniz diye düşünüyorum :)