9 Ağustos 2017 Çarşamba

yalnızca gece


Merhaba. Sanırım uzun zamandır uğramıyorum buraya, en azından yazmak için. Belki de ilk defa geçerli bir mazeretim vardı. Yaklaşık on gün sabah akşam ful çalıştık işyerinde. 2000 metrekarelik alanda günde ortalama 22000 adım yürüdüm,artık siz hesaplayın yaşadığım bedensel yorgunluğu. Lakin şimdi de mental olarak müthiş bir yorgunluk arefesindeyim, uzun zamandan sonra işten ayrılmayı düşünecek noktaya geldim.

Sevilmiyorum,istenmiyorum bu o kadar aşikar ki. Yalnız işyerinde mi, bu "yeni Türkiye" ben ve benim gibileri istemiyor artık. Ben kim miyim? Yazması uzun ama eski okurlarım az çok biliyorlardır yazılarımdan nasıl  biri olduğumu. Sadece ülke sınırlarıyla kalsa keşke dünya bir yere doğru evriliyor,kötü bir yere, ve ben buna dahil değilim. Ve asırlardır canlı dünyası ( sadece insani bir özellik değil bu zira ) farklı olanı,kendinden olmayanı bazen direkt bazen dolaylı yoldan yok eder. Bunu açamayacağım sizin irfanınıza bırakıyorum bir takım şeyleri. Burada kendimi övmüyorum dolaylı olarak, aksine yeriyorum belki de. benim türümdekiler için bir habitat kalmadı artık. Bir çeşit doğal seleksiyon bu da, doğal kısmını atalım hadi düpedüz seleksiyon. Dayanmaya çalışıyorum, gün be gün kendime telkinler yapıyorum. Ve takdir de etmiyorum değil hani kendimi, eski ben olaydı çoktan pes etmiştim. her şeyin düzeleceğini umut etmekten başka çıkar yol şimdilik. Tanrı yardımcım olsun. Sevgiler...

7 yorum:

  1. 'İnsan mutlu olmadığı hiçbir yerde durmamalı. Eğer mutlu olabilecek alanlar bitmişse, o zaman kendi mutluluk alanını yaratmalı...' gibi bir paragrafın girişini anımsıyorum.
    Gerçi mesele mutlu olmak da olmayabilir de, bazı şeyler ne kadar mümkün tartışılır tabi..

    YanıtlaSil
  2. Emin ol yalnız değilsin. Sayıları çok olmasa da senin gibi düşünen insanlar var.
    Bence bu durum biraz kişiye de bağlı. Hayata ve kendine dair soruları olan insanlar hep biraz "farklı" ve "yalnız" hissederler kendilerini zaten.

    YanıtlaSil
  3. Teşekkür ederim arkadaşlar ilginiz için,sağolun.

    YanıtlaSil
  4. İş ortamları keyifsizdir bazen böyle. Evrilemeyenler ya da zamanı yakalayamayanlar olarak bazen kendimizi yalnız hissetmek çok normal. Ama her şeye rağmen çalışıyorsak ve üretebiliyorsak ne mutlu bize :)

    YanıtlaSil
  5. Evet ne mutlu bize, hemfikirim Gülsüm.Ama...anlıyorsun değil mi?

    YanıtlaSil
  6. Very deep thought....sometime surrounded by our self is very soothing...
    https://clickbystyle.blogspot.in/ plz follow me back.

    YanıtlaSil
  7. Bazen kendimi aptal ve manasız hissediyorum senin bahsettigin sebeplerden dolayi. Böyle bir dünya işte.

    YanıtlaSil

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...