Yedinci Mühür

- Olabildiğince açık konuşmak istiyorum ama kalbim boş. Bu boşluk yüzüme tutulan bir ayna gibi. Kendimi görüyorum içim korku ve tiksintiyle doluyor. İnsanlara karşı duyarsızlığımla kendimi çevremden soyutladım. Şimdi bir hayaletler dünyasındayım. Rüyalarımda ve hayallerimde tutsak kaldım.
-Yinede ölmek istemiyorsun

- Hayır istiyorum

- Neyi bekliyorsun?

- Bilgi istiyorum

- Garanti istiyorsun

- Her neyse…

 

- İnsanın duyularıyla Tanrı’yı kavrayabilmesi o kadar imkânsız mı? O neden yarım vaatlerin ve görülmeyen mucizelerin arkasına saklansın ki? Kendimize inancımız yoksa başkasına nasıl inanç duyabiliriz? Benim gibi inanmak isteyen ama yapamayanlara ne olacak? Ya inanmayan, inanmayanlar? İçimdeki Tanrı’yı neden öldüremiyorum? Onu kalbimden atmak istememe rağmen, neden alçaltıcı ve acı verici şekilde yaşamaya devam ediyor. Neden her şeye rağmen bu gerçeklikten kurtulamıyorum? Dinliyor musunuz?

 

- Dinliyorum

- Ben bilgi istiyorum. İnanç ya da varsayım değil bilgi. Tanrının kendini göstermesini, benimle konuşmasını istiyorum.

- Ama o suskun.

- Karanlıkta O’na sesleniyorum. Ama sanki hiç kimse yok.

- Belki de kimse yoktur.

- O halde yaşam korkunç bir şey. Her şeyin bir hiç olduğunu bilen biri, ölüm karşısında yaşayamaz.

- Çoğu insan ne ölümü ne de yaşamın hiçliğini düşünür.

- Ama bir gün hayatın son anlarında karanlıkla yüzleşmeleri gerekecek.

- O gün…

- Korkumuzdan bir imge yaratır ve sonra o imgeye Tanrı adını veririz.

- Endişelisin.

- Bu sabah ölüm bana geldi. Birlikte satranç oynuyoruz. Bana tanıdığı sürede acil bir işi halledeceğim.

- Neymiş o?

- Tüm yaşamım nafile bir arayıştan… Anlamsızca konuşmalardan başka bir şey değildi. Kızgınlık ya da sitem duymuyorum. Çünkü çoğu insanın yaşamı benim ki gibi. Ama kalan süremi anlamlı bir işte kullanmak istiyorum.

- Onun için mi ölümle satranç oynuyorsun?

- Zeki bir rakip ama daha bir taş bile kaybetmedim.

- Ölümü nasıl yeneceksin peki?

- Fil ve atı birlikte oynuyorum henüz fark etmedi. İki hamlede kenardan çökerteceğim.

- Bunu unutmayacağım

- Beni kandırdın aldattın ama yine karşılaşacağız. Bir yol bulacağım.

- Handa görüşürüz, oyuna devam ederiz.

- İşte elim oynatabiliyorum. Akan kanı hissediyorum. Güneş hâlâ tepede… ve ben Antonius Block. ÖLÜMLE OYNUYORUM.

Gitmeden evvel taslaklarda kalmış bir kaç şeyi paylaşayım dedim.Bu hafta iki blog arkadaşım bu film üzerine yazmış, sevindim doğrusu.İngmar Bergman sineması bambaşkadır. Burada ölümle satranç tahtasının başına geçen kahramanımızın derdi sadece anlama isteğidir. Tıpkı Kafka'nın Dava veya Şato'da ki kaygısıyla benzerlik  taşımaktadır. K. ne sözümona davadan beraat etmeye çalışmaktadır ne de Şato'da gözü vardır.Anlamak ister o, varoluşunun ağırlığı ise yol boyunca yanındadır. İzleyin derim bu filmi.Yoldan geçenleri bilmem de benim takipçilerimin çoğu zaten hatim etmiştir Bergman'ı ;)

YEDİNCİ MÜHÜR

g