7 film tek senaryo

Gün gelir Falling Down (sonun başlangıcı) filminde olduğu gibi tepesi atar insanın.Tepesi atmak deyimi bu film için çok hafif kalıyor elbette.Şehrin trafiği keşmekeşle başlayan cinneti bir fastfood zincirinde istediği menünün hiç de o resimdekine benzemediğini görünce Hulk gibi öfkelenmesiyle sonuçlanır ve…

Cıkk! Silaha ve şiddete karşıyız di mi sayın okur. Michael abi yerinde olsaydım o kravattan işten falan sıyırmak için Edward norton’un Fight Club’taki taktiğini denerdim.Tabii biraz kendimi pataklamam gerekirdi.Mazoşizm ama en azından kendine zarar verir insan :)

Diyelim tutmadı bu numara o zaman Saint Fort of Washington filmindeki Matt Dillon abi gibi sokaklarda Dany Glover gibi bir arkidiş bulup araba camlarını falan temizlersin.

Ya düşününce bu da pek iyi sonuçlanmayacak gibi.Belki de çikolata filmindeki Johnny Deep gibi Çingenelere katılıp Bohem bir hayat yaşarız.

Fekat makus kader işte. Bu kadar boş kalınca düşünmeye başlar insan felsefeye falan boğulur.Ben kimim,ne ayak lan bu dünya falan diyerektene yolumuz Guguk kuşu filmindeki gibi bir akıl hastanesine düşebilir.

Olsun bir nebze kafa dinler soluklanırız.Beynimize verdikleri elektrik şokları ise cabası. İşi fazla abartmadan ve Louise Fletcher yenge gibi bir başhemşire fazla dalaşmadan kaçarız aga bir gece vakti.Taa Tibet’e kadar mesela hemide en az yedi yıl kalınmalı ki Nirvana’ya falan ulaşılsın.

Madem keşiş kıvamına gelindi dönünce inzivaya çekilip yazmaya başlarsın anılarını.Dünya çapında bir yazar olursun.Ama dikkat et araban yolda kaza falan yapar da bir fanatiğinin eline düşmeyesin.Misery filmindeki kate bates gibi:))

THE END...

Buradayım

Öncelikle neredesiniz, neden yazmıyorsunuz diye soran herkese teşekkür ediyorum. Artık abonesi olduğum bir internet bağlantım olmaması birincil neden gibi gözükse de işin aslı pek öyle değil. Yazacak pek bir şey bulamıyorum sebebi ise yazacak çok şey olması aslında. Kafa karıştırıcı bir açıklama oldu sanırım. Uzun uzadıya ne demeye çalıştığımı ifade ederdim ama twitter’da Hayyam’ın bir dörtlüğünü retweet etmenin bile suç sayıldığı bir ‘ileri demokrasi’ yaşıyoruz. İllegal-gâvur-eşkıya-marjinal veya terörist diye yaftalanmanın böyle kolay olduğu bir çağda(üstelik siyasi erkin bizatihi yaftalamaları bunlar) halimi izah etmek öyle pek kolay gözükmüyor. Varın siz anlayın neden yazmadığımı ama sakın ola korku imparatorluğuna yenik düştüğümü sanmayın bunu yaparken. Güya Kafka’ya mektuplar yazacaktım bu blogda sonra zamanla kabuk değiştirip durdu. Yalnız ağırlıkla sanatsal konulara değiniyordum. Şimdi hal böyle iken bir filmden okuduğum bir kitaptan izlediğim bir tiyatro oyunundan bahsetmek içimden gelmiyor sayın okur.Bu arada kendime kişisel not: Levo ne zamandır tiyatroya gitmiyorsun, ilk fırsatta bir uğra. Şehir tiyatroları bürokrasi kurbanı oldu ama özel tiyatrolar hala gidilebilir. Mesela az önce Rutkay Aziz’in “ Adalet sizsiniz”  isimli bir oyunu sahneleyeceğini öğrendim. Bu hafta sonu Caddebostan’da prömiyeri yapılacakmış. Tabi parasızlıktan kitap fuarına bile gedemeyen ben bu oyuna nasıl gidecek du bakalım J Allah büyüktür, buluruz bir yolunu. Geçende kanal 56 mı ne Banu Avar’a rastladım. Bir zamanlar Trt’de program sunarken şimdi bırakın üç büyük haber kanalını muhalif yayın yapan ender birkaç kanalda bile yer bulamaz oldu. Bir iki kitap salık vermişti not etmiştim birini sizlerle de paylaşayım; belki alıp okursunuz: Emin Değer- “Oltadaki Balık Türkiye”. Değer verdiğim birçok yazar gazeteci ya çeşitli iddialarla tutukluluğun cezaya dönüştüğü mahkemelerde yargılanıyor ya da geri kalanı görsel veya yazılı basından nerdeyse aforoz ediliyor. Ufak tefek yerlerde azimle fikirlerini savunmaya devam ediyorlar ama bu bile rahatsızlık veriyor. Keza Hulki Cevizoğlu’nu da geçenlerde Karadeniz tv’de gördüm. Zor zamanlar…

Bu arada paintten resim çizmeyi sonunda öğrendim galiba sayın okur J bu metroda dalgın dalgın pencereden dışarı bakışım 10 Kasım Dolmabahçe dönüşümden bir fotoğraf karesi. Sanırım önceleri birkaç yerde kendi resmimi kullanmıştım ama böylesi daha akıllıca gibi gözüküyor. Bu boşlukta sayfayı izlemeye koyulan yeni arkadaşlara da selam olsun. Neden dalgın üzüntülü olduğumu yazmama gerek var mı, zira milli bayramını kutlarken biber gazına muhatap kaldı birçok yurttaş yakın zamanda. Elbet gene yukarıda bahsettiğim yaftalamalardan itinayla nasiplendiler J Ağlanacak halime gülüyorum evet ama başka türlü nasıl yaşanır ki, en sıkıntılı anlarda bile yaşam enerjisini, mizah anlayışını gülüşünü yitirmemeli insan. Arada yazarım gene böyle ama eskisi kadar sık değil maalesef ve abonesi olduğum blogları pek okuyabileceğimi sanmıyorum kusura bakmayın. Ha! Yazmama nedenlerime artık öğrencisi olduğum sosyoloji bölümünü de ekleyebiliriz. Bir de nasıl başım ağrımadan sağa sola dokundurabilirim onun pratiğiyle uğraşıyorum. Mesela ülke sorunlarını Patagonya’nın sorunları gibi yazsam yırtar mıyım? Cık J bayat yöntem. Fabl’dan faydalansam diye düşündüm de inanın şimdi aklıma geldi bunu deneyen bir köşe yazarımız olmuştu di mi J ? Başı da epey ağrımıştı. Kim ve hangi yazısı olduğunu anlayan anlamıştır. Yazardım da merak uyandırsın araştırmaya itsin diye yazmayacağım, ya da sadece size uyuzluk olsun diye he hee J  neyse, nasıl ne yöntemle yazacağımı ben uzunca bir süre daha düşüneceğim sanırım.

Son olarak, çook çok eskiden beri 21 aralık’da kıyametin kopacağına inandım ben. Kıyametten kasıt dünyanın manyetizmasının bozulacağı yer çekiminin had safhaya çıkacağı ve ya iyice azalacağı, tüm dijital aletlerin bozulacağı falan gibi şeyler işte. Ya da boyut değiştireceğimiz, yeterli olgunluk seviyesinde olmayanların eski boyutta kalacağı gibi gibi şeyler J :P umarım en büyük yanılgım olur. Gerçi bir üst bilince çıkmaz isek yeryüzünü varoşlundan beri tüketen biz insanoğlu sonu adım adım getirecektir.Gene şimdi aklıma geldi Home-Yuva adlı belgeseli bu bağlamda izlemenizi öneririm.Su elektrik veya gaz gibi enerji kaynaklarının gerekli önlemi almaz isek nasıl tükenebileceğini anlatan muhteşem bir belgesel.you tube veya benzeri video sitelerinde bulabilirsiniz sanırım.ya da durun yazının sonuna ben eklerim belki. İşte daldan dala atladım ama öyle bir fırsat bulmuşken hemen  spontane aklıma gelenleri sıralıya verdim. Sevgiyle kalın, hoşça kalın.